Geluiddscherm gesloopt? Een inloopavond!

Vandaag lezen we de Telegraaf, van drie februari. Oud nieuws heeft geen houdbaarheidsdatum hier in het EBNA-archief! "Het is schandalig", en deze keer zijn we het bijna eens met het ochtendblad. Het zijn natuurlijk geen kapotte maar gesloopte geluidsschermen. Rijkswaterstaat heeft ze met opzet ontmanteld.

Hoe het met de inloopavond voor bewoners is afgelopen weten we niet. Wel dat Rijkswaterstaat de staatssecretaris ondertussen ontheffing heeft gevraagd voor de huidige illegale situatie... Geluidsmuren langs snelwegen zijn er niet voor niets, beste ambtenaren uit de provincie! Fijnstof en lawaai bedreigen gezondheid en woonplezier.  

Maar Rijkswaterstaat houdt stand. We lezen de bewonersbrief die Rijkswaterstaat aan half Amsterdam-Noord stuurde.

De geluiddschermen worden niet verhoogd. Niet nu. Of misschien toch, en zelfs nog een paar maanden vóór 2025. Misschien zelfs nog in 2024! En de Ring A10 krijgt geluidsarm asfalt, misschien zelfs dit jaar nog. In beide richtingen! Was eigenlijk allang ingepland! En alle beetjes helpen! En dat het geluidscherm lager is maakt niets uit voor het fijnstof. Echt niet! Het blijft hééél weinig. En ze mogen echt niet liegen en fantaseren van de Staatssecretaris en de Minister. Écht niet!

En ze hebben meteen een brief aan alle bewoners gestuurd om dit uit te leggen. En de tijdelijke ontheffing voor de al eerder uitgevoerde illegale wijzigingen is al lang verleend door de staatssecretaris!

We wachten weer eens af. Gelukkig is er op 22 maart weer een inloopavond! Met "alle ruimte voor de bewoners om in gesprek te gaan over het besluit"... Of misschien blijven we toch maar even thuis. In het EBNA-archief is er altijd veel werk te doen en het duurt zeker nog een paar jaar voordat er weer iets aan de gesloopte geluiddschermen gedaan wordt. Dat zien we dan wel weer...

Twee grote gitaristen uitgespeeld

 De afgelopen tijd spoelden er twee flessen aan op het kleine strand bij het EBNA-archief. Allebei leeg maar met genoeg stof ter overdenking.

Twee grote gitaristen zijn er niet meer. Eind februari hoorden we dat Tom Verlaine afscheid had genomen. En vorige week vertrok David Lindley. 

We nemen afscheid van twee muzikanten die de jaren zeventig kleurden met hun muzikaliteit en hun fantasie.En die ons ook daarna jaar in jaar uit vermaakten met hun eigenzinnige muziek die altijd fris bleef. 

Voor zover bekend hebben deze musician's musicians nooit samen gespeeld. Daarvoor waren hun werelden misschien ook te ver van elkaar verwijderd. Waar Verlaine zijn inspiratie in de jazz vond wist Lindley altijd weer de verbinding met wereldmuziek te vinden.

En hoe kun je El Rayo-X, David's biografische feestnummer vergelijken met Marquee Moon, de binnenkomer van Television die altijd jong is gebleven? In het archief beluisterden we beiden nummers voor de zoveelste keer. 

En als uitsmijter luisterden we nog één keer naar David Lindley met Hani Naser, Live in Tokyo. En wat was het een mooi concert, in Paradiso in 1996. 

 

Een flesseninspecteur in Haselünne

 

Ooit was de lege-flessen-inspecteur een mens.

Begin zeventiger jaren bezocht de EBNA-archivaris (die toen nog geen idee had van zijn toekomstige bezigheden) samen met zijn mede-scouts de Coca-Cola bottelarij in het Duitse plaatsje Haselünne. Dat was natuurlijk een groot succes, met het gratis glas cola als waardig besluit. 

Maar het bezoek leverde ook stof ter overdenking. Aan het begin van de band waar de schoongespoelde flesjes zich richting vulmachine haastten zat de lege-flessen-inspecteur. Ze beoordeelde alle voorbijkomende flesjes en eens in de zoveel tijd werd er eentje uitgepikt die niet voldeed, met een snelle beweging werd het afgekeurde flesje apart genomen. Dit was op zich niet verkeerd maar het idee dat een mens acht uur lang -en dat wellicht voor jaren en jaren- teruggebracht kon worden tot lege-flessen-inspecteur was een beangstigend idee. 

Nu is de lege-flessen-inspecteur een apparaat.

Gevoed met deep learning op basis van duizenden voorbeelden keurt het apparaat onvermoeibaar dag in dag uit de ongewenste flessen af. En de wereld als geheel is waarschijnlijk beter af nu er geen menselijke flesseninspecteurs meer zijn. 

Toch levert ook deze substitutie van mens naar machine de huidige archivaris stof  ter overdenking. Hoe dacht de menselijke inspecteur er toendertijd zelf over? We hebben het haar niet gevraagd. Wellicht was ze zeer tevreden met de parttime baan waar ze zonder veel moeite een paar uur per dag aan besteedde? Het is maar de vraag of huidige alternatieven of het ontbreken daarvan veel beter zijn... 

En Coca-Cola heeft de bottelarij in Haselünne gesloten. Die lege fles is jaren geleden al aangespoeld en gearchiveerd.

Het derde irreguliere priemgetal

Er is geen saaiste getal. Net zoals er geen hoogste priemgetal is. We  bewijzen vanuit het ongerijmde. "En wat is het laagste saaie getal? Hééél interessant, dat laagste getal..." Toch blijft er de zoektocht naar dat laagste saaie getal. Dat is dan het eerste getal dat geen bijzondere eigenschappen heeft -afgezien natuurlijk van de overmaat aan saaiheid-. 

42 saai?

Vroeger, voordat Douglas Adams in de Hitchhiker's Guide To The Galaxy ons kennis liet maken met The  Answer to the Ultimate Question of Life the Universe and Everything, was 42 waarschijnlijk het laagste saaie getal. Maar die tijd is voorbij sinds we weten dat 42 het antwoord op de ultieme vraag is. 

NEE GEEN 42?

Zodat het waarschijnlijk dat 67 het  laagste saaie getal is. Weliswaar een priemgetal, maar zonder bijzondere eigenschappen. Of is er toch nog hoop? 

toch 67?

Volgens Wikipedia is 67 het derde irreguliere priemgetal. Als je dan toch  wilt weten wat een een regulier priemgetal is: "In de getaltheorie is een regulier priemgetal een priemgetal ${\displaystyle �}$ dat het klassegetal van het ${\displaystyle �}$-de cyclotomische veld/lichaam niet deelt. Met het ${\displaystyle �}$-de cyclotomische veld wordt het algebraïsch getallenlichaam bedoeld dat wordt verkregen door aan de rationale getallen ${\displaystyle \mathbb{�}}$ de ${\displaystyle �}$-eenheidswortel toe te voegen Ernst Kummer toonde aan dat een equivalent criterium voor regulariteit is dat dat  geen deler is van de teller van enige van de Bernoulligetallen  voor   

En als je dan het derde priemgetal neemt dat niet voldoet aan deze voorwaarden, dan krijg je 67. Is dat saai? Kan onbegrip saai zijn? Toch wel vermoed de archivaris...  En de uitkomst van 2023 minus 67 is alleen van belang voor mensen die geboren zijn in 1956... En dan ook nog alleen dit jaar, volgend jaar is alles weer heel anders... Deze fles is ook weer leeg. In het EBNA-archief geldt totdat het tegendeel bewezen is:

boring 67 is het saaiste getal!

Onder een naamloze brug

 In het EBNA-archief houden we van onbekende helden. Denk aan Steve Westfield, Shannon Lyon of W.J. Munzebrock. En we houden van de achteloos gebruikte, bijna vergeten plaatsen. Het Surinameplein. De Cosmariumstraat. We houden van de slordige verhoogde wegen in Amsterdam: de Lelylaan, de Gooiseweg, de IJdoornlaan. En van alle onderdoorgangen en viaducten, van het Muizentunneltje in Hengelo.

En nu houden we van brug 974. 

Een naamloze brug over een afwateringstocht van de IJdoornlaan. Brug 972 kreeg nog naam: Westerlengtebrug. Men nam nog net de moeite de brug te noemen naar de straat. Bij brug 974 zat dat er niet meer in. Oosterlengte verdiende geen brug met naam. Terwijl deze straat wel degelijk het noordoostelijke deel van de Banne Buiksloot verbindt met het zuidoostelijke deel. Gelukkig was het onder de brug toch aangenaam. De graffiti zijn onlangs overgeschilderd zodat het grijs van de zijwanden aangenaam combineerde met de betonnen balken en pijlers. Een visuele voltreffer die niet lang in deze staat zal blijven. Maar toch, een mooie opsteker onderweg van het winkelcentrum Boven 't Ynaar Kadoelen!  

Kerst in februari? In de Keratellastraat!

Soms lijkt het of de Keratellastraat niet goed verankerd is in ruimte en tijd. Zo bevond dit straatje in Amsterdam-Noord zich ooit - vanwege het levendige straatbeeld! -  in België. En nu is het minstens zo vreemd: het is Kerst in februari op de hoek van Keratellastraat en Cosmariumstraat.

Gelukkig is de verklaring eenvoudig: het gaat om filmopnamen. En eigenlijk is de Keratellastraat vandaag 3 februari verplaatst naar de toekomst: de film Kerstmens wordt volgend jaar rond kerst uitgebracht door productiebedrijf Halal. We zijn benieuwd of er in het eindresultaat nog iets zichtbaar zal zijn van onze favoriete straat!

Zevenenzestig

Wat is 67? Het vaak zwartgemaakte decimale stelstel heeft dan toch een voordeel! Zevenenzestig is één van de vijfendertig mogelijke decimale één-twéétjes. Denk aan 12, 23, 34,..., 67, 78,... In het tientallig stelsel is de grootst mogeljke een-twee 123456789. Hoger gaat echt niet. Dus zijn er in totaal 35. En dat zijn er  genoeg. Het veelgeprezen tweetallig stelstel heeft er geen een! En het drietallig stelstel heeft er maar drie: 12, 21 en 321. Laten we ons in dit geval tevreden stellen met de mogelijkheden van het tientallig stelsel - dat twaalftallige of zestientallige talstelsels meer oplopende cijfercombinaties hebben laten we voor het wat is. Lang leve zevenenzestig in het tientallig stelsel!

En voor de criticasters die hier geen genoegen mee nemen: in De Encyclopedie tot dusver is terug te vinden hoe je 67 in het ééntallig stelsel schrijft...

Proiecten doen het zelf

 

Eindelijk, het is zover. Er gaan zoveel projecten mis dat het nu zover is. In de wereld van kennistechnologie en AI gingen de geruchten al langer dat de projecten het zat zijn. Er gaat steeds meer mis in de uitvoering van grote projecten en steeds vaker krijgen juist de projecten zelf de schuld. Complexiteit, gevolgen van eerdere mislukte projecten en bovenmatige ambities worden daarbij vaak  genoemd. De projecten hebben daar genoeg van. Niet zij zijn de schuld van het mislukken maar de ondeskundige uitvoerders, leidinggevenden en onbevoegden. En dat is vanaf nu verleden tijd, de projecten gaan het zelf doen. En als wie daar meer over wil weten kan het ze zelf vragen.

De toekomst is begonnen aan de Kadoelenweg en alles wordt anders: dankzij de Deskundig Leidinggevende Projecten is mislukking bijna uitgesloten!

Verwarring in de metro

Deze fles dobbert al een tijdje rond... Links uitstappen, rechts uitstappen. Je zit rustig in de metro. Volgende halte uitstappen, dat weet je. En dan wordt er omgeroepen 'Volgende halte links uitstappen'.

Wat wordt er bedoeld? In Amsterdam is het gebruikelijk dat je met je rug richting raam zit en door het raam aan de overkant kijkt. Links en rechts zijn dan relatieve begrippen.

Natuurlijk, het is in de praktijk geen probleem. Opstaan en wachten tot zichtbaar is aan welke kant het perron zich bevindt.  Maar ja, was het bericht niet juist omgeroepen om dit wachten te voorkomen?

Misschien is 'Volgende halte links uitstappen gerekend in de rijrichting van het metrostel' duidelijker? Correct maar nogal omslachtig.

'Volgende halte oostelijk uitstappen'? 'Volgende halte stuurboord uitstappen'? Het wordt er waarschijnlijk niet veel beter op. Een voorstel uit een lege fles: gebruik de info-displays zonder de termen links of rechts. Houdt er rekening mee dat de pijltjes op de displays voor- en achterin het rijtuig verschillend moeten zijn. En blijf gewoon omroepen dat er links uitgestapt moet worden. Of rechts. En de reizigers die hier moeite mee hebben raadplegen de displays... Ook weer opgelost!

We gaan naar Hengelo!

In november 2015 dachten we aan de weg naar Hengelo, en hoe fijn het is om daar te zijn. En Jeffrey Spalburg wil altijd wel naar Hengelo O-o. Maar vandaag doen we het zelf, zonder Jeffrey!

Vertrekkend vanaf de Keratellastraat in Amsterdam Noord 

luisteren we niet naar Jeffrey maar we volgen de aanwijzingen op de verkeersborden richting Hengelo.

 

Fijn dat er Google Maps is om de gevolgde route nader te  bekijken.

Bij elke afslag volgen we standvastig richting Hengelo. En denken even aan iedereen die afscheid neemt, iedereen die niet naar Hengelo gaat. En uiteindelijk arriveren we op het eindpunt, de Alerdinck in Hengelo.