Ooit was de lege-flessen-inspecteur een mens.
Begin zeventiger jaren bezocht de EBNA-archivaris (die toen nog geen idee had van zijn toekomstige bezigheden) samen met zijn mede-scouts de Coca-Cola bottelarij in het Duitse plaatsje Haselünne. Dat was natuurlijk een groot succes, met het gratis glas cola als waardig besluit.
Maar het bezoek leverde ook stof ter overdenking. Aan het begin van de band waar de schoongespoelde flesjes zich richting vulmachine haastten zat de lege-flessen-inspecteur. Ze beoordeelde alle voorbijkomende flesjes en eens in de zoveel tijd werd er eentje uitgepikt die niet voldeed, met een snelle beweging werd het afgekeurde flesje apart genomen. Dit was op zich niet verkeerd maar het idee dat een mens acht uur lang -en dat wellicht voor jaren en jaren- teruggebracht kon worden tot lege-flessen-inspecteur was een beangstigend idee.
Nu is de lege-flessen-inspecteur een apparaat.
Gevoed met deep learning op basis van duizenden voorbeelden keurt het apparaat onvermoeibaar dag in dag uit de ongewenste flessen af. En de wereld als geheel is waarschijnlijk beter af nu er geen menselijke flesseninspecteurs meer zijn.
Toch levert ook deze substitutie van mens naar machine de huidige archivaris stof ter overdenking. Hoe dacht de menselijke inspecteur er toendertijd zelf over? We hebben het haar niet gevraagd. Wellicht was ze zeer tevreden met de parttime baan waar ze zonder veel moeite een paar uur per dag aan besteedde? Het is maar de vraag of huidige alternatieven of het ontbreken daarvan veel beter zijn...
En Coca-Cola heeft de bottelarij in Haselünne gesloten. Die lege fles is jaren geleden al aangespoeld en gearchiveerd.