Chistian Janico schreef er over in zijn boek "Anthologie du cinéma invisible: 100 scénarios pour 100 ans de cinéma". Hierin beschrijft hij honderd om allerlei
redenen nooit gerealiseerde films.
Deze onzichtbare cinema bracht Rolf Orthel tien jaar later tot een project, een vijftal films die op verschillende manieren geinspireerd waren door het boek van Christian Janico. Paradoxaal genoeg wordt hiermee de onzichtbare film al te
zichtbaar. Zoals in de film van Kees Hin en K. Schippers "Cinéma invisible - Het boek waarin een tiental scenario's uit het boek op filmbaarheid worden getoetst. Misschien is het kenmerk van de onzichtbare cinema dat hij alleen in de verbeelding
bestaat. Of zou moeten bestaan.
Waarschijnlijk is de enige echte onzichtbare cinema de cinéma inattendu, de cinema zonder bezoekers. Die is per definitie ongezien, en daarmee onzichtbaar